Van droom tot realiteit

Geschreven door Mischa.

Realiteit is stug, maar tot op zekere hoogte maakbaar, daar geloof ik in. Veel van ons gedrag is gebaseerd op gewenning: ingesleten patronen die ervoor zorgen dat we niet meer overal bewust over na hoeven te denken. In tijden van continuïteit is dat handig; in tijden van crisis niet, dan is het juist van essentieel belang om flexibel om te kunnen gaan met problemen, om zo tot creatieve oplossingen te komen. Dan moet je je juist wel heel erg bewust worden van alles wat je doet en je afvragen of je goed bezig bent. Patronen doorbreken kost op individueel niveau vaak al veel moeite en discipline, maar op maatschappelijk niveau geldt dat nog veel sterker. Er is een zeer consequente en doordringende oproep voor nodig. Maar laten we eerst eens met onszelf beginnen.

Om van het gebaande pad af te raken hebben Mandy en ik drie maanden terug de bewuste keuze gemaakt om het roer om te gooien en ons vizier op het voedselbos te richten. Het voedselbos is voor ons beiden een paraplu waaronder verschillende elementen van een zinvol leven samenkomen. Enkele van de belangrijkste zijn duurzaamheid, hard & eerlijk werk, rust & ontspanning, aandacht, natuurlijk herstel, gezondheid, biodiversiteit en gastvrijheid. We hebben dit samengevat onder de noemers voedsel, natuur en rust. De accenten liggen voor ons beiden net wat anders, maar we herkennen hierin allebei de randvoorwaarden voor een gelukkig en zinvol bestaan. Tegelijk realiseren we ons keer op keer hoe belangrijk het is om geluk niet alleen na te streven in de toekomst, maar om het ook in het hier en nu te blijven ontdekken. ‘Ontdekken’ is hier het sleutelwoord, want geluk is er altijd, als je maar goed kijkt.

De zoektocht naar balans tussen toekomst en heden zal ongetwijfeld voor veel mensen herkenbaar zijn. Enerzijds moet je, om een ambitie of verandering te kunnen realiseren, jezelf blijven uitdagen om stappen te nemen (‘we zien wel hoe het loopt’ is zelden een goede strategie). Dat geldt ook – of misschien wel met name – wanneer je er tegenop ziet, bijvoorbeeld omdat iets buiten je comfortzone ligt. Anderzijds kan ook juist geduld een grote uitdaging zijn voor sommigen, zoals voor Mandy en mij. Wanneer je het vurige verlangen voelt om aan een levensproject te gaan beginnen, dan is dat natuurlijk prachtig, maar om het te laten slagen moet je al die ambitie en idealen als het ware kunnen uitrekken over een langere periode, zodat je de juiste stappen kunt doorlopen. Bij een te lange spanningsboog dreigt het vuurtje te doven; als het te kort is, brand je al snel op, gedesillusioneerd omdat je nog niet hebt bereikt wat je graag zou willen. We proberen onze plannen en ambities daarom te benaderen als een marathon en niet als een sprint.

Om dat concreet te maken hebben we aan het begin van Voedselbospad gesteld dat er vier pijlers zijn die de fundering vormen onder onze plannen: kennis, community, startkapitaal en kansen. Door consequent aan deze pijlers te blijven werken, stomen we onszelf klaar voor het moment dat een grote kans zich voordoet. Dan moeten we er natuurlijk wel een beetje vertrouwen in hebben dat die gaat komen. Om het lot een handje te helpen proberen we nu al contacten te leggen, lijntjes uit te werpen, balletjes op te gooien, bomen op te zetten (en andere toepasselijke spreekwoorden). Dat is dus de vierde pijler (kansen). Daarnaast hebben we ons in deze eerste fase van ons project vooral toegelegd op het verzamelen van informatie over voedselbossen (kennis) en het opbouwen van een mooie online gemeenschap waar we onze verhalen en inspiraties delen via Instagram en deze website (community). Dat is niet alleen zenden; we hopen ook door jullie geïnspireerd te worden met mooie verhalen en projecten, en wie weet heeft iemand de gouden tip! Daar raakt community dus aan kansen.

Nu staan we op een punt waar we bijna klaar zijn voor een volgende stap. We hebben de afgelopen periode veel inspiratieprojecten bezocht en kennis verzameld. Ik (Mischa) heb bijvoorbeeld net de ‘voedselbosbijbel’ uit van Martin Crawford, de Britse pionier in Agroforestry. Dit Praktisch Handboek Voedselbossen was voor mij de perfecte verdieping die ik zocht na de basiscursus voedselbossen die ik van het voorjaar heb gevolgd bij Wouter van Eck, in voedselbos Ketelbroek. De kennis die ik dit jaar heb opgedaan, gecombineerd met mijn praktische ervaring met tuinonderhoud en moestuinieren, geeft me het gevoel dat ik klaar ben om te beginnen met het opzetten van een voedselbos(je). Niet dat ik denk dat ik alles al weet, integendeel: ik sta pas helemaal aan het begin, maar ik weet wel voldoende om te gaan beginnen met ontwerpen en experimenteren. Tegelijk heeft Mandy haar communicatie-skills aangewend om de digitale infrastructuur aan te leggen die dit alles mogelijk maakt. Binnen een maand heeft ze een professioneel ogende website uit de grond gestampt, video’s gemonteerd (waarover binnenkort meer!) en een aantrekkelijke visuele stijl voor Instagram bedacht. De reacties en interacties die hieruit voortvloeien geven ons heel veel energie! Kortom, we zijn lekker op weg en nu is het zaak om dit momentum vast te houden en de lijn verder door te trekken.

Fase 2 van Voedselbospad zal meer gaan over experimenteren, over verdieping en verbreding van onze kennis, maar vooral over het concreter maken van onze plannen, zodat we beter kunnen inspelen op de kansen die voorbij komen. In januari gaan we bijvoorbeeld voor het eerst echt aan de slag met een opzet voor een ondernemingsplan, maar ook gaan we de verschillende scenario’s uitschrijven die we voor ons zien om een voedselbos van 2 hectare te realiseren. Willen we bijvoorbeeld per se wonen waar we werken, of moeten we vanwege de kosten die daaraan verbonden zijn eerst een tussenstap overwegen? Willen we zelf eigenaar zijn van de grond, of zou het ook via een pachtconstructie kunnen met een natuurorganisatie, gemeente, provincie, of coöperatie? Belangrijke keuzes dus. Wat ik in ieder geval wil gaan zoeken is een plek om te gaan beginnen experimenteren met meerjarige voedselproductie. Een stage, bijbaan; binnen of buiten de stad: ook hier ben ik verschillende opties aan het overwegen. Ik heb 1 dag in de week vrij gehouden voor deze activiteiten, naast mijn PhD die in februari begint. Die PhD gaat overigens over op ecologie gebaseerde innovatie in de landbouw (Technology-for-Ecology-based farming). Mijn insteek zal zijn: hoe kunnen we een bredere systeemverandering in de landbouw faciliteren? Het gaat ongelofelijk spannend, uitdagend en hopelijk ook heel leuk worden om zowel in theoretisch opzicht als ‘from the ground up’, letterlijk met de handen in de klei dus, bezig te zijn met duurzame voedselproductie. Misschien versterkt het elkaar zelfs wel, want in feite komt het beiden neer op patronen doorbreken. En daarbij geldt: alles lijkt onmogelijk, tot het gedaan wordt.

Deel deze blogpost:

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn